Podziel się:

ALVARIUS B
Baroque Primitiva

Na swych quasi-solowych płytach Alan Bishop (Sun City Girls) ukrywa pod cudacznym pseudonimem nie tylko siebie, ale również postać, z którą jego własna muzyczna droga jest spleciona od lat – Ennio Morricone. Od Maestro Padre Supremo, bo tak funkcjonuje tutaj Morricone, pochodzi sześć z jedenastu utworów na „Baroque Primitiva”, którym Bishop zmienia nawet tytuły. Podobnie czyni z God Only Knows The Beach Boys, które jest rozkosznym zamknięciem płyty. Aż dziwi, że piosenka tytułowa z Bonda pt. „Żyje się tylko dwa razy” (1967r., z Connery’m) zachowała nazwę. Reinterpretacje Bishopa są bowiem tak radykalne, że stają się zupełnie nowymi kompozycjami. To zresztą strategia, która przyświecała Sun City Girls. Utworów autorstwa Bishopa mamy tu raptem trzy. Humor Police jako jedyne przesiąknięte jest urwisostwem SCG, a dla kontrastu Well Known Stranger okazuje się wzruszającą, niby-rockową balladą, zaś 3 Dead Girls to czysta melancholia.

Alvarius B zawęża aranżacje do gitar i wokalu, sporadycznie i dyskretnie wykorzystuje klawisze i wsparcie Eyvinda Kang (wiolonczela, gitara). Melodie Morricone nuci i wygwizduje z urzekającą prostotą, swoje i innych piosenki wyśpiewuje cicho i skromnie. Tworzy muzykę ascetyczną, surową, niezwykle sugestywną i zdumiewająco piękną. Sięgając po źródła różne, dotyka ich emocjonalnego sedna i za pomocą podstawowych środków osiąga muzykę naprawdę ponadczasową.

[Piotr Lewandowski]