Podziel się:

Niemen Enigmatic played by The Enigmatics
Pardon, To Tu | Warszawa | 27.06.13

"Nie będzie to żadna reinterpretacja, lecz ukłon i zarazem ekstaza" - tak zapowiadany był koncert kolektywu pod nazwą The Enigmatics, mierzącego się z Enigmatic Niemena. I tak było. W epoce wszechobecnej retromanii, koncert prezentujący płytę klasyczną dla polskiej muzyki jest pozornie spójny z zeitgeistem. Ale tak naprawdę jest z nim zupełnie sprzeczny - to nie zabawa retro-konwencją, nie powtórka z rozrywki, nie stylizacje w stylu filtrów instagrama, tylko podkreślenie uniwersalnego charakteru i komunikatywności pewnych dzieł. Uniwersalność jednak tylko po części ukryta jest w nutach - w dużej mierze tkwi w wykonaniu. I tu Enigmatics absolutnie stanęli na wysokości zadania. Po pierwsze, w grupie znaleźli się muzycy o doświadczeniu łączącym muzykę rockową/popularną i improwizowaną (Rogiński, Traczyk, Dickaty, Papierz, Zemler, Pigoński), po drugie, zespół zabrzmiał potężnie, barwnie. Po trzecie, co chyba było największą niespodzianką, Dominik Strycharski w roli wokalisty okazał się genialny. Zaśpiewać Niemena nie jest łatwo, bo utwory dopasowane są do charakterystycznego stylu wokalisty. Strycharski, nawet jeśli nie do końca oddał poszczególne nuty, to wspaniale oddał charyzmę i styl Niemena, wczuwając się w rolę do granicy emocjonalnego katharsis. Jego bezkompromisowy, ale równocześnie wrażliwy performans ciągnął cały zespół, który zagrał wspaniały koncert. Ok, zagrany na bis "Sen o Warszawie" był nieco słabszym momentem, ale materiał z Enigmatic - najpierw zagrany w całości, później dwa utwory powtórzone na drugi bis - był fascynujący. Z jednej strony chciałbym, żeby ten zespół zagrał to znowu, dla bardziej licznej publiczności niż ta w wypełnionym po brzegi, ale jednak kameralnym Pardon, To Tu. Ale z drugiej, chciałbym, żeby to specjalne doświadczenie pozostało jednorazowe, magiczne.

[zdjęcia: Piotr Lewandowski]