Podziel się:

Sam Amidon, Summer Recreation Camp
Powiększenie | Warszawa | 17.05.10

Jeszcze 12 godzin przed początkiem koncertu wydawało się, że Sam Amidon w Polsce nie zagra. Jednak wulkaniczny pył łaskawie przesunął się na południe i wszystko odbyło się zgodnie z planem. I bardzo dobrze, gdyż jego koncert był jednym z najpiękniejszych i naturalnych, jakie ostatnio widziałem. Jego interpretacje tradycyjnych folkowych piosenek nabrały w bezpośrednim kontakcie szczególnej intymności i głębi. Olbrzymi dystans do samego siebie i poczucie humoru Sama (wiemy już, że ma specjalny sposób na latanie między chmurami pyłu, jak grać free jazz na gitarze akustycznej i która płyta Gangstarr jest jego ulubioną) pozwoliły mu na nawiązanie doskonałego kontaktu z publicznością - poprzedni raz zbiorowe śpiewanie nie wydało mi się żenujące chyba w ubiegłym wieku. A tu proszę, wręcz przeciwnie, nawet kower R. Kelly się w tej roli sprawdził. A tym bardziej się sprawdziły cztery dziewczny, które dołączyły do Sama na krótkie a capella. Wspaniały koncert, ciekawe, czy Sam wziął wystarczającą liczbę płyt na trzy polskie koncerty?

Jako support zagrał Summer Recreation Camp, czyli jednoosobowy projekt z Barcelony. Gitara + efekty + loopy + głos = senno-słoneczny, rozmarzony i zdziebko psychodeliczny pejzaż oparty na repetycji. Pierwsze dwa utwory były całkiem ciekawe, jednak w trzecim miałem już wrażenie, że słucham pętli będącej ścieżką z utworu Animal Collective (czy bardziej - Panda Bear). Ale oni chyba przynajmniej na 8-ślad nagrywają...

[zdjęcia: Piotr Lewandowski]